Argumentatio-1

Vertaling

Maar ik geef je toestemming die dingen buiten beschouwing te laten waarvan je door te zwijgen toegeeft dat ze er niet zijn. Maar dat hij zijn zoon heeft willen onterven, dat moet je in ieder geval duidelijk maken. Wat breng je dus naar voren op basis waarvan wij geloven dat dit gebeurd is? Je kunt werkelijk niets zeggen. Verzin dan tenminste iets aannemelijks, om niet de indruk te wekken te doen wat je openlijk doet: de spot te drijven met het lot van mijn ongelukkige cliënt en de waardigheid van deze rechters. “Hij wilde zijn zoon onterven.” Waarom? “Dat weet ik niet.” Heeft hij hem echt onterfd? “Nee.” Wie heeft hem ervan weerhouden? “Hij dacht erover.” Dacht hij erover? Aan wie heeft hij dat verteld? “Aan niemand.” Wat is dit anders dan het voor eigen gewin en willekeurig misbruiken van dit proces, van de wetten en van uw aanzien, als je op deze manier iemand aanklaagt en dingen voor de voeten werpt die je niet alleen niet duidelijk kunt maken maar waarvoor je dat niet eens probeert?